Pazar, Nisan 29, 2007

m1

...
ne mektebimde vardı huzurum, ne vardı evde,
çıkıp bir başıma ağlamaktı belki caddelerde,
hayallerin kurulduğu ve düşlerin yok olmadığı,
bu gözlerinse dolduğu, zamanın donduğu bir yerdeyim,
düşünceler dumanlı dağlar aynı, gözse puslu,
bir bakmışım mesafeler uzun ve tozlu,
benimse yol yürür gider bir seyyah olurum,
ne paranın bir değeri vardır aslında, ne de şerefle onurun...
...
ve kimi zaman düşündüm,
aslında hiç üşenmedim ben hep düşündüm,
hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım,
bu öyle lanet olası tos bir pembe ki bir baktım her şey ciddi...
hemen uyandım...

...
...ceza / gelsin-hayat-bildiği-gibi //...

Hiç yorum yok: